Het Zwembad

Een plek om te genieten van het heerlijke water. Zowel binnen als buiten is er een zwembad, voor groot en klein. Binnen is er ook een duikplank bij het bad dat ook wordt gebruikt om baantjes te trekken en zwemlessen in te geven en een bubbelbad. Ook is er een waterglijbaan te vinden. Misschien niet de spectaculairste, maar hij is er.

Werknemers:
- Percy also known as Poseidon
- Rhine also known as Amfirite

Dido zat aan de waterrand met haar benen in het water. Nieuwsgierig bekeek ze de zwemmende mensen en hoe ze pret hadden in het water. Ze hield van dingen waar mensen hun plezier uit haalde. Ze wenste dat dat zo ongeveer alles was in de wereld, maar realiseerde dat het ook mooi was dat je uit de kleine en speciale dingen plezier kon halen. Zoals wijn! En feesten! Nou ja, daar hield zíj haar plezier uit. Zelf keek ze bedenkelijk naar het water. Ze had niet eerder in dit lichaam gezwommen.

Eric had besloten om een duik te gaan nemen in het zwembad. Normaal prefereerde hij het meer dat net buiten het dorp lag, maar toen hij de deur achter zich dicht had gedaan, kwam hij tot de conclusie dat het daar toch de koud voor was. Het zwembad was een goede vervanging daarvoor. Toen hij zich had omgekleed, liep hij door het lage water het zwembad binnen, om direct een duik in het diepe te maken.

Ze keek op toen een man dichtbij haar in het water dook en haar daardoor nat maakte. Ze realiseerde zich dat ze er toch eens in moest en liep dus naar het trappetje dat in het water lag. Stapje voor stapje ging ze er vanaf en eenmaal in het water bleef ze het trappetje vasthouden. Als Godin had ze angst voor water gehad, en ze realiseerde zich dat ze er nog steeds niet over heen was. 'Hoe doe je dat toch zo gemakkelijk, het water ingaan?' vroeg ze glimlachend aan de man.

Eric keek op toen hij een stem achter zich hoorde en begon te lachen. 'Niet bij nadenken, gewoon doen.' antwoordde hij met een glimlach en haalde zijn hand door zijn haren heen. Dat was het nadeel van langer haar: het hing altijd voor je ogen zodra het nat werd. De jonge vrouw tegenover hem had hij nog nooit gezien en kort nam hij haar in zich op.

'Gewoon doen,' herhaalde ze met een bedachtzame blik en keek naar het water. Ze begon met één hand loslaten en deed toen ook de tweede. Rustig probeerde ze boven water te blijven en hield toen uiteindelijk de rand van het zwembad maar weer vast. 'Ik heb een beetje watervrees,' gaf ze toe en streek een pluk haar uit haar gezicht. 'Zelfs in zwembaden. Jeetje, ik klink net een klein kind.' Ze moest lachen en ging kort met haar hoofd onder water.

Eric moest lachen en trok zichzelf op de kant. 'Waarom begin je dan in het diepe? De andere kant van het bad is een stuk gangbaarder, daar kan je makkelijk staan - en langzamerhand wordt het steeds dieper - zo heb ik ook leren zwemmen.' legde hij haar uit en liet zichzelf weer het water in glijden. Hij had altijd van zwemmen gehouden, zelfs als klein kind al.

Ze hield haar hoofd schuin en legde haar hand giechelend voor haar mond. 'Nou, dan ken je mij nog niet. Ik moet altijd en overal meteen het moeilijkste en uitdagendste doen.' Ze zette zich af van de kant en het lukte haar om te blijven drijven. Trots glimlachte ze en legde toen een hand op zijn schouder om steun te zoeken. 'Ik ben trouwens Dido,' stelde ze zichzelf voor.

'Eric.' zei hij beleefd en knikte. 'Ik heb gemerkt dat je graag de moeilijkste uitdaging neemt, maar iets simpels kan een goede start zijn.' merkte hij grijnzend op en ondersteunde haar zo goed hij kon. 'Maar je komt er wel,' lachte hij toen hij haar zag drijven.

'Hai Eric, ik ben Dido,' begroette ze zichzelf en glimlachte vriendelijk. Nu ze hem zo even bekeek, zonder kleding en met natte haren, besefte ze dat hij eigenlijk een verdomd knappe man was. 'Iets simpels is misschien toch een goed idee,' concludeerde ze en zwom weer terug naar het trapje. Ze klom erop, maar keerde zich op de helft naar hem toe. 'Zou je me misschien kunnen helpen?'

'Ja, natuurlijk.' zei hij en trok zichzelf de kant op. 'Als je eenmaal aan het water gewend bent is het lang zo erg niet.' verzekerde hij haar en stond op de kant. 'Woon je hier eigenlijk al lang? IK heb je eigenlijk nog nooit gezien.'

Ze klom ook het water uit en glimlachte dankbaar. 'Laten we hopen dat dat ook voor mij geldt,' zei ze hoopvol en liep samen met hem richting de ondiepe kant van het zwembad. Ze schudde haar hoofd. 'Nog maar paar weken. En de meeste tijd daarvan ben ik bezig geweest met mijn huis, dus heb ik nog niet echt de kans gehad om het dorpje te bekijken. Jij dan? Woon je hier al lang?'

'Vast wel.' verzekerde hij haar en glimlachte. 'Ja, ik woon hier al een tijdje, ik ben hier opgegroeid - toen weggegaan en uiteindelijk ben ik in het huis van mijn ouders gaan wonen, die nu richting New York zijn gegaan.' Zijn vader had een baan aangeboden gekregen, en ze hadden het over "een nieuwe start" dus mocht Eric hun huis overnemen. Iets wat hij prima vond: Het was ontzettend groot.