De Olympische Kiosk

Dido danste op het ritme van de orkest. Het was een soort folksmuziek, enorm gezellig en iedereen leek er door op te fleuren. Ze haalde haar handen door haar haren en begon vrolijk te giechelen. Ze was gek op feesten en al helemaal op feesten zoals deze! Iedereen was blij, niets was te gek en je kon doen wat je wou. Toen ze een absurd knappe jongen in het oog kreeg, ging ze wat dichter naar hem toe en danste in zijn buurt verder.

Hermes stond met een plastiek bekertje bier te kijken naar hoe mensen vrolijk danste. Vandaag was hij enkel in een baggy jeans gekleed en daarop een grijs vest met een tanktop van de Red Hot Chilli Peppers. Op aarde vond hij de muziek wel leuk. Zoals deze, rock en alternatieve. Het was beter dan de hele tijd harpen en nimfen gezang. Hij merkte hoe een vrouw dichter bij hem kwam dansen en hij glimlachte enkel uitdagend naar haar. Als ze wou komen dan stonden twee armen volledig voor haar gespreid.

Ze danste vrolijk dichtbij hem door en wierp zo nu en dan een blik op hem. Als Godin van de feesten kon ze als geen ander dansen en ze hield zich nu dan ook niet in. Al kon ze dansen tot de eeuwigheid op de Olympus, hier voelde ze zich langzaamaan moe worden. Ze koos voor een pauze en liep hierbij naar de jongen toe. 'Hey,' glimlachte ze en keek even in zijn bekertje. 'Zou ik misschien een slokje mogen? Ik heb het zo heet!'

Hermes keek naar de vrouw. Het was heerlijk om haar te zien springen, het haar zien te bewegen en vooral om haar heupen te aanschouwen. Eenmaal voor hem keek hij haar met een grijns aan. 'Wel, mysterieuze vrouw. Wat krijg ik er voor in de plaats?' Hij dronk hierbij nog een slokje waarna hij haar weer tevreden aankeek. Hij wist niet wat die aardse vrouwen hadden, maar hem hoorde je niet klagen.

Ze glimlachte speels en veegde wat plukken uit haar gezicht. 'Nou, na dat ene slokje van jou ga ik waarschijnlijk weer voor je verder dansen. Ik was ook van plan om de band te vragen of ik iets mocht zingen. Maar, wat ik ook kan regelen, is wijn. Geloof me, het is echt godendrank.' Ze keek hem vragend aan en ging met haar vinger even over haar lippen. Ze was de godin van de wijn, natuurlijk kon ze voor geweldige wijn zorgen. 'Wat je maar wilt! Je hebt geluk dat ik zo'n dorst heb,' plaagde ze.

Hermes keek haar met een glimlach aan. De vrouw had pit, dat had ze zeker. 'Een godendrank? Vertel mij wat!' Hij miste de drank op de Olympus. Hij dronk zijn bier op en gooide het platieke bekertje achteloos op de grond. Zijn armen kwamen rond haar terecht. Netjes om te dansen. 'Dat antwoord volstaat op dit moment.'

Ze nam nog een slok van de bier en voelde alweer de energie opkomen. Ze glimlachte vrolijk naar hem en legde haar handen om zijn nek heen. 'Ik ben Dido,' zei ze boven de muziek uit en hield haar hoofd schuin in een nieuwsgierig gebaar. 'En jij? O ja, de godendrank he?' Giechelend pakte ze een beker bier uit iemand handen en hield hem tussen de hare. Na zich even op de inhoud geconcentreerd te hebben, werd het bier wijn. 'Proef maar!'

Hemes glimlachte enkel breder bij het feit dat ze op hem reageerde. 'Herald is de naam.' Hij danste met haar zoals op de Olympus. Misschien moderner en een tikkeltje speelser, maar ook de goden wisten hoe ze hun heupen moesten gebruiken. Daarbij waren ze ook niet altijd netjes. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij naar haar. Wat was ze in Zeusnaam aan het doen? Hij dronk en proefde... Hij proefde thuis. Dido. Hij dqcht na. Dionysia. 'Maar misschien wegt Hermes je wat meer?'