De bibliotheek

De bibliotheek is eigenlijk al erg oud, maar het dropje was er zo trots op dat ze hem helemaal hebben vernieuw, maar toch geprobeerd om het oude gevoel niet kwijt te geraken. Het is hen aardig gelukt, want zelfs de geur van muffe boeken zal hetzelfde gebleven zijn. Voor vele mensen is dit een plek van rust en ontspanning voor andere een nieuwe manier om contacten te leggen.
De bibliotheek is aardig groot en ergens is er een "vergeten" boekenkast waar vele koppeltjes hun namen al in gekrast hebben en vaak vieze dingen gebeurde/ gebeuren. Voor de rest heeft het ook nog DVD's, CD's en enkele computers. Voor de krant en enkele tijdschriften kan je hier ook terecht, maar het beschikt ook over een klein archief dat over de geschiedenis gaat. Vele oude boeken en nieuwe boeken dus wat je zoekt zullen ze hier hebben.

Werknemers:
- Adriana

Spoiler:

Adriana had de deuren geopend en liep met een beker koffie in haar handen. Nog steeds kon ze er niet inkomen dat mensen het uit zo'n bekers konden drinken, maar dit bleek typisch Amerikaans te zijn. Enkel dronk ze dit omdat hij best lekker was en je er allerlei smaakjes aan toe kon voegen. Ze genoot van haar werk, maar aangezien ze een paar dagen niet was komen werken en haar collega de moeite niet meer deed om ingeleverde boeken terug te sorteren, vervloekte ze de stapel. Ergens was het weer goed, want hij zette altijd alles verkeerd. Hij snapte niet het noodzakelijke belang dat alles juist moest staan, alfabetisch. Echter had Adriana sterk het vermoeden dat hij het alfabet niet kende. Hierbij zette ze haar beker met koffie op de balie en baande zich een weg tussen de lege tafels om op haar tippen wat poëzie terug te zetten samen met enkele romans.

Oliver had opgezocht wanneer de bibliotheek open zou zijn en stond tien minuten na de opening voor de deur. Hij had de hele nacht niet kunnen slapen, omdat er een onaangenaam gevoel over hem was gevallen de avond ervoor. Hij had al dagen niet kunnen schrijven en dat zat hem dwars. Schrijven was zijn enige uitlaatklep en het irriteerde hem vreselijk dat hij niets op papier kon krijgen. Iedere keer als hij iets op papier had gezet, verscheurde hij het omdat hij er niet tevreden mee was. Het leek hem dus een goed idee om naar de bibliotheek te gaan en wat boeken te halen, om inspiratie op te doen. Niet om mensen te kopiëren, maar gewoon om zijn gedachten van zijn eindeloze malen af te halen en misschien vond hij wel een goede schrijver die hem kon amuseren.

Adriana haar hoofd schoot meteen naar de deur die een klap dichtviel. Het minpunt van die mooie, houten, oude deuren. Blijkbaar had ze te maken met een vroeger vogel. Ondertussen kende ze bepaalde mensen die altijd hier rondhingen op bepaalde tijdstippen, maar ze was zeker dat ze hem nog nooit hier had gezien en iets dat hij uitstraalde kwam haar ook erg bekend voor. Enkel kon ze er niet meteen iets op plakken en dat irriteerde haar mateloos. 'Goede morgen,' begroette ze hem standaard en ging toen verder met haar stapel, -letterlijk-, werk.

Oliver keek op toen hij begroet werd en knikte. 'Eh - hallo.' Hij was niet bepaald goed met mensen en dat was ook één van de redenen dat hij zich liever thuis op sloot dan zich te vertonen in openbare gelegenheden zoals bibliotheken. Echter moest hij zijn huis wel uit om eens in de zoveel tijd boodschappen te doen, of in dit geval, boeken te lenen bij de bibliotheek. En die paarden waren ook nog zo'n verdomde rotklus, maar om een of andere reden kon hij ze niet wegdoen.

Adriana deed haar werk zorgvuldig, maar aangezien ze godin van de kennis was, ging het zonder al te veel moeite waardoor ze al snel op haar beide voeten stond. 'Kan ik u misschien helpen met wat te zoeken?' Hierbij liep ze terug naar haar balie met een roman die ze nog niet had gelezen en haar tijd zou doven waarbij ze een slokje koffie nam en hem daarbij bestudeerde.

Oliver keek op en schudde zijn hoofd, om vervolgens te knikken. 'Zijn er nog in het algemeen goede boeken? Fictie, maakt niet heel veel uit welk genre - het liefste een roman, of iets in een andere tijd van de geschiedenis.' Geschiedenis had hem altijd geboeid, vooral de Griekse tijd had hem veel invloeden gegeven in zijn dagelijks leven. Toen hij klein was, had hij de verhalen altijd geweldig gevonden.

- hij weet dus niet dat hij een god is en ik had maar gewoon gedaan dat hij de gedachten van een jeugd in zijn hoofd heeft, die hij eigenlijk nooit beleefd heeft. Snap je? XD

Adriana werd nieuwsgierig naar deze jongeman. 'Een man die uitkomt dat hij graag een roman wilt lezen? Dat is iets nieuws.' Ze zette haar koffie neer en nam het boek dat zij eigenlijk wou lezen. 'Je krijgt er geen spijt van en geschiedenis hebben we zeker.' Hierbij liep ze door, de trappen op om daar voor een grote boekenkast te staan. Deze sectie ging vooral over goden, de Romeinse tijd. Daarlangs had men Middeleeuwen en al die andere tijden waarvan ze vond dat ze net iets minder intressant waren voor een mens. 'Je kan de trapjes op om zo vanboven te kijken. Daar staan de oudste en beneden de nieuwste.'

Oliver keek haar aan en schudde zijn hoofd. 'Het is een lang verhaal, maar ik heb ze ergens voor nodig.' Hij hakkelde een beetje over zijn woorden. Hij had een pesthekel aan romans, maar het waren ook tevens de enige boeken die hem aan iets anders kon laten denken dat de realiteit. 'Bedankt.' mompelde hij toen ze bij de geschiedenis boeken uitkwamen. Het was raar dat hij hier nog nooit was geweest in die tijd dat hij hier had gewoond, wat toch al een tijdje was. Meteen viel zijn oog op een boek met een lichtgele kaft, die recht voor hem in de rekken stond. Het boek in zijn handen klemde hij onder zijn arm vast en geïnteresseerd pakte hij het boek uit de rekken.

'Die gaat over goden en hun mythologieën, maar gaat er dieper op in. Verder nagedacht en gefilosofeerd, maar toch nog gemakkelijk te lezen (?).' Hierbij glimlachte ze naar hem. 'Ik hou van verhalen zoals je merkt, maar als je het liever voor jezelf houdt... Ik ga terug naar het eerste verdiep dus als je me zoekt weet je waar me te vinden.' Ze zette enkele boeken weer op hun plaats waarbij ze naar beneden liep. Haar lichte jurkje kribbelde tegen de holte van haar knie net zoals haar zwart haar dat haar blote rug raakte. Beneden dronk ze weer van haar koffie, maar dit keer minder zuinig.

Oliver knikte en pakte het vast geklemde boek onder zijn arm vandaan, om deze ook mee te nemen. Veel meer dan twee boeken zou hij vast niet nodig hebben. Hij was niet iemand die over zijn leven ging praten tegen onbekende en hij was dus ook niet van plan om daar aan te beginnen. Wat maakte het haar nou uit waar hij die boeken voor nodig had? Nee, Oliver was geen prater en hij twijfelde eraan of dat hij dat ooit in zijn leven zou worden.

Adriana keek hem aan eenmaal hij voor de uitleenpost stond (?). Blijkbaar bleef hij liever ongezllig en zwijgzaam. 'Dan niet,' mompelde en nam ze nors aan om hen uit te lenen. 'Heb je al lidmaatschap? Anders is het vijf euro (? Waar the fuck zitten ze ?).' Ze ratelde het standaard af.

Oliver schudde zijn hoofd toen ze vroeg of hij al een lidmaatschap had. 'Eh, ja - doe maar.' mompelde hij. Misschien als deze boeken hem bevielen, zou hij misschien nog wel eens terug komen. 'Deze twee dus.' zei hij uiteindelijk en legde de boeken op de toonbank.

- gewoon bij de uitleen balie dinges XD

Adriana keek hem aan en zuchtte. Vroeg wat standaard gegevens waarna ze uiteindelijk kon gaan inscannen. 'Je mag ze drie weken houden. Breng die roman maar zo snel mogelijk terug. Ik lees liever altijd als eerste de nieuwe boeken dus zorg dat ik er geen spijt van krijg,' Dit was speels bedoelt. Benieuwd hoe hij zou reageren, want Anthena was er nog altijd niet uit wat ze frustrerend vond. Wie was deze jongeman?

Oliver glimlachte naar haar en knikte. 'Ik zal hem zo snel mogelijk lezen.' beloofde hij haar en stopte de boeken in de rugzak die hij toevallig had meegenomen. Het was zo'n simpel ding die iedere jongen wel had. 'In ieder geval bedankt voor de informatie en je zal me snel weer terug zien.' verzekerde hij haar en keek haar nog even aan. Het was een knappe, jonge vrouw. Ja, dat was ze zeker.

Adriana keek verrast naar de jongeman. Dus nu had hij opeens wel een tong? Ze kon niet ontkennen dat ze van zijn looks hield. Zo waren ze niet op de Olympus. 'Anders hou ik koffie van je te goed,' glimlachte ze verder. Ze wist niet wat de laatste tijd met haar aan de hand was. 'Adriana,' stelde ze zichzelf voor.

Oliver keek haar aan. 'Oliver, aangenaam.' zei hij met een glimlach en schudde haar de hand. Bij de opmerking van de koffie grinnikte hij nog even. 'Misschien krijg je die sowieso wel.' grapte hij met een lachje en zette een stap van de toonbank af. 'Dan zie ik je wel weer,' beloofde hij haar en liep richting de uitgang van de bibliotheek

- Gone, tenzij jij nog iets wilt typen hahaha

Nieuw

Sophie struinde de lange gangen van de bibliotheek af. Ze was verdwaald geraakt in het doolhof van boekenkasten. Niet verrassend, omdat ze er nog nooit was geweest. Voor school moest ze onderzoek naar de Griekse mythologie. Thuis hadden ze er geen boeken over en haar moeder claimde dat ze er niets over wist, dus was ze hier heen gegaan. Het was niet echt haar omgeving: die stille sfeer van slechts geschreven woorden paste niet bij haar.

Hayden liep met een vies gezicht door de bibliotheek. Hij was nog nooit in eentje geweest en was van plan dat vol te houden, maar hij was benieuwd geworden waar zijn krachten nou eigenlijk vandaag kwamen. Waarom híj precies ze had en of hij misschien meer krachten kon bezitten. Hij liep naar een boekenkast toe met allerlei mythes, pakte er een boek uit en begon erdoorheen te bladeren.

Sophie had na lang zoeken de mythologie sectie gevonden. Maar ze vond er niet alleen boeken, maar ook een jongen. Ze hield abrupt haar adem in en verdween een ander pad in. Ze had Hayden gezien en was zo verrast geweest dat ze zichzelf probeerde te herpakken aan de andere kant van de boekenkast. Belachelijk dat ze zich zo voelde.

Hij bladerde door het boek, maar hij las enkel onzin en legde het dus weg. Opnieuw pakte hij een boek, nu eentje over Griekse Goden, en begon daarin te bladeren. Echter werd hij abrupt uit zijn boek gehaald toen hij wat geluid hoorde. Hij staarde door een gat in de boekenkast en zag het lieve gezicht van Sophie. Meteen glimlachte hij en sloeg zijn boek dicht. 'Hey Sophie!' zei hij enthousiast.

Met een lieve lach op haar gezicht kwam Sophie achter de boekenkast tevoorschijn en liep de gang met de mythologie sectie in. 'Hoi Hayden.' Ze frutselde verlegen met haar sjaal en keek naar het boek dat hij in zijn handen had. 'Oh, heb je ook die opdracht gekregen voor school?' vroeg ze wijzend op het boek over de Griekse goden.

Hij verborg snel het boek achter zijn rug, maar ze had het al gezien. Met een betrapt gezicht haalde hij het weer tevoorschijn. 'O, ging de opdracht over de Griekse mythologie? Ik dacht de Perzische,' lachte hij en leunde tegen de boekenkast aan. 'Ik... Ik wou je nog bellen, Sophie, maar ik dacht dat ik dan misschien opdringerig overkwam enzo.' Hij hakkelde over zijn woorden en voelde zich nogal beschaamd. Straks dacht ze nog dat hij van de bieb hield?!

'Het gaat over de Griekse.' verzekerde ze hem en Sophie draaide zich naar de boeken, om met haar vinger langs de ruggen van enkele dikke pillen te glijden. Ze keek verrast naar Hayden toen hij verklaarde dat hij haar had willen bellen. 'Dat is niet erg, ik had niet verwacht dat je zou bellen.' Sophie had haar mobiel de laatste dagen altijd dicht bij zich gehouden. Wat als? dacht ze dan, maar ze probeerde niet te veel hoop te hebben.

Hij keek met een angstige blik naar de boeken. Hij was voor niets bang, enkel voor van die dikke, vreselijk saaie boeken. 'Zouden we die moeten lezen?' Hij keerde zich weer om naar haar en moest onwillekeurig glimlachen. 'Dacht je echt dat ik niet zou bellen? Sophie, je wilt half niet weten hoe vaak ik op het punt stond om je te bellen. Ik dacht alleen dat je me dan een engerd vond, zo'n opdringerige gast.'