De bibliotheek

'Geen idee.' Ze pakte er eentje uit en hield deze in haar kleine handen vast terwijl ze het boek opensloeg en doorbladerde. Sophie las niet echt de tekst, maar keek naar de plaatjes. Sophie richte haar ogen op hem en knikte met een glimlach. 'Maar je lijkt me helemaal geen engerd.' zei ze zachtjes en sloeg het boek dicht om het terug te zetten.

Hij sloeg zijn ogen neer en fronste. Ze moest eens weten over hem, hij kon alles wat los en vast was doodmaken. Toch glimlachte hij naar haar en leunde met een hand tegen de boekenkast. 'Je moest eens weten,' grinnikte hij plagerig. Hij gaf het boek aan haar die hij eruit had gepakt. 'Dit leek me een goed boek erover. Zullen we anders de opdracht samen maken?' stelde hij voor en gebaarde naar het tafeltje aan het einde van de gang.

Sophie knikte vrolijk. Ze had er tegenop gezien nog een hoop te moeten doen, maar met z'n tweeën ging altijd alles sneller. Met het boek dat hij haar gaf in haar armen, liep ze naar het tafeltje toen en nam er plaats. Sophie sloeg het boek open en bestudeerde de inhoudsopgave. 'Weet jij al waar je het precies over wilt hebben?' vroeg ze aan Hayden.

Hij juichte in zichzelf van blijdschap en volgde haar naar de tafel toe. Hij ging naast haar zitten, misschien dichterbij dan nodig was, en bekeek ook de inhoudsopgave. 'Ik ehm... Ik doe de God van de Onderwereld,' besloot hij, omdat dat gewoon heel erg vet was, 'ene meneer... God, bedoel ik... Hades?' Hij keek haar nieuwsgierig aan. 'En jij dan? Ik vind Aphrodite wel iets voor je, jullie zijn beiden beeldschoon.' Even fronste hij. Die woorden kwamen er zonder enig nadenken uit. Hij wist niet eens wie Aphrodite was, laat staan dat ze mooi was?

'Oh, Hades.' Ze wilde iets slims zeggen, maar eerlijk gezegd wist ze vrij weinig over de mythologie en haar leek de god van de onderwereld niet het leukste onderwerp. Sophie beet verlegen op haar lip toen hij opmerkte dat ze beeldschoon was en staarde ineens intens naar de inhoudsopgave. 'Ik zou nooit aan de godin van de schoonheid en liefde kunnen tippen.' Het verbaasde haar dat ze uberhaupt wist wie Afrodite was.

Hij haalde zijn schouders op en keek haar met een glimlach aan. 'Waarom niet? Ik heb de jongens op school echt wel over je horen praten.' Hij wees naar een andere godin. 'Anders neem je de godin van het huwelijk? Of van de vruchtbaarheid?' Hij wist net zoveel van Griekse Goden af als van koken en dat was werkelijk niets. Zijn schouder raakte zacht de hare en hij keek haar zijdelings aan.

Sophie had nooit over zichzelf gedacht als een onderwerp van een gesprek dat jongens voerden. Ze was dan ook verbaasd dat uit zijn mond te horen. Sophie volgde met haar vinger de lijst en stopte bij de naam Demeter. 'Kijk, de godin van de oogst.' Ze zocht de bladzijde op en bladerde door het boek. Toen hun schouder raakten, nam Sophie niet de moeite afstand van hem te nemen. Het voelde berustend, zijn schouder tegen die van haar dus met een kleine glimlach ging ze door alsof er niets aan de hand was.

Hij bekeek de pagina met een grijns en las de tekst. 'Kijk, die Godin en jij hebben veel van elkaar weg. Jullie houden beiden van groenten!' Hij zei het teder en plagerig. Hij las verder en moest nog harder lachen. 'O jee, mijn God ontvoert de dochter van Demeter. Als jij die dochter kiest, dan kunnen we helemaal samen met project maken!' Hij glimlachte tevreden toen ze bleef zitten tegen hem aan en bladerde naar Hades toe.

Sophie lachte en knikte. 'Inderdaad, we hebben veel gemeen.' Ze las eveneens verder en giechelde verrast toen Hayden nog harder moest lachen. 'Echt waar?' Sophie herlas het stukje voor hij verder bladerde naar Hades en inderdaad, Persephone zou door Hades ontvoerd zijn. 'Het lijkt me zo'n donkere en verbitterde god, die Hades.' zei ze toen ze die pagina bekeek.

Hij knikte. 'Echt waar, en zo werden ze heerser en heerseres van de Onderwereld. Persephone mocht enkel in de oogst seizoenen terug naar haar moeder om haar te helpen op het land. De rest van de tijd zat ze bij Hades.' Hij keek haar met opgetrokken wenkbrauwen verbaasd aan. 'Ik denk dat hij niet verbitterd was. Je moet bedenken dat hij dag in dag uit in de Onderwereld zat. Alleen. Ziet enkel doden mensen. Ik denk dat je dan wel gezelschap nodig hebt.'

Sophie luisterde gefascineerd naar Hayden. Het leek haar zo vreemd als je zoiets overkwam. 'Maar hij ontvoerde haar. Dat is toch niet de manier?' Sophie keek bedenkelijk naar haar handen en toen weer naar Hayden. 'Als hij van haar hield, dan zou hij haar niet in de onderwereld willen hebben. En als hij niet van haar hield, waarom zou Hades haar dan als gezelschap willen?' Sophie probeerde het te begrijpen maar het lukte niet.

'Hoe is dan de manier? Hij wou graag bij haar zijn en niemand wil vrijwillig naar de Onderwereld. Dan lijkt ontvoeren me inderdaad de enige optie.' Hij legde zijn hand op haar rug en glimlachte. Zacht liet hij zijn hand haar rug strelen. 'Ach ja, Sophie, hij had er vast goede redenen voor. Ik weet het ook niet. Wat ik wel zeker weet, is dat Hades wel van haar gehouden moet hebben.'

Een rilling schoot door Sophie's lichaam toen zijn hand over haar rug streelde. Zijdelings keek ze hem met een lichaam aan. 'Misschien-' Ze fronste kort. 'Misschien is het ook wel romantisch. Als iemand zoveel van je houdt en niet zonder je kan leven. En dat zo iemand nog in de liefde gelooft.' Haar stem was nog maar zacht, ze staarde naar het boek dat voor hen lag en bestudeerde de schildering van Hades.

'Het is ook romantisch,' zei hij en keek haar aan. 'En we houden het maar op jouw verhaal. Die vind ik het mooist.' Hij glimlachte en pakte uit zijn rugzak wat bladen. 'Zullen we dan maar gaan beginnen?' Hij bekeek nogmaals de tekst en de schildering van Hades. Het bracht zijn familiar gevoel met zich mee als hij over de God sprak of las. Of dat het voor hem zo vanzelfsprekend voelde dat Hades Persephone ontvoerde.

Sophie durfde Hayden niet meer direct aan te kijken, omdat ze doorhad dat het iets met haar deed. Ze was er ook niet over uit of de god goed gehandeld had, het woelde in haar een emotie los waar ze helemaal niet gewend mee was. Echter nam ze liever aan dat het romantisch was, dat was veel makkelijker. 'Ja, dat is goed.' Ze pakte zelf haar schrift en een pen.

Hij schreef bovenaan het blad ''Hades'' en wist toen al niet meer wat hij moest schrijven. Dus keek hij naar het blad van Sophie en toen naar haar. Hij beet zachtjes op zijn pen en dacht goed na. 'Ik... Ik denk dat Hades geen slechte man was. Ja, hij was natuurlijk slecht en hij mocht haar niet ontvoeren, maar hoe kan je anders worden als je eeuwig in de Onderwereld moet leven?'

Ze was net zo ver als Hayden gekomen en had slechts de naam 'Persephone' op haar blad staan. 'Maar hij koos zelf voor de onderwereld.' merkte Sophie onbegrijpelijk op. 'Hij mocht over ieder deel in de wereld heersen en hij koos de onderwereld.' Dat had ze vast net gelezen, anders had ze zoiets niet geweten. 'Zijn broer, Zeus, liet zijn broers en zussen kiezen, toch?'

'Ik denk dat het ingewikkelder was dan dat,' zei hij met een bedenkelijke frons. Hij had zich nog nooit zo ingespannen voor iets, maar hij had zo de neiging om de God te verdedigen. 'Ik heb nooit het idee gehad dat Zeus zo rechtvaardig was. Nu niet, nooit niet.' Met een glimlach keek hij even op haar blaadje en toen weer naar haar. 'Zou Persephone het zo vreselijk hebben gehad in de Onderwereld? Wat denk jij?'

'Ik zou willen dat het niet zo ingewikkeld was. Alles zou dan veel simpeler zijn' Sophie tekende streepjes op haar blaadje en verbond ze met elkaar, waarna ze ze inkleurde. 'Ik denk van wel. Ze was de godin van het graan, de landbouw en dan komt ze in de onderwereld terecht waar niets groeit. Weg van haar moeder, haar natuur.' Sophie keek Hayden met een verlegen lach aan. 'Ik zou mijn moeder ontzettend erg missen.'