Het graanveld

Sophie hield de tak stevig vast en volgde Herald op de voet. Ha, ze zou wel eens laten zien dat ze hem makkelijk bij kon houden. Met kleine stapjes, ze was nou eenmaal niet zo groot, volgde zij hem. Het was moeilijker dan gedacht, maar desondanks lukte het. 'Wordt het nu echt een hart?' vroeg ze ongelovig.

'Als je mij volcht en een beetje meer vertrouwen hebt wel. Anders niet.' Met een glimlach keek hij naar achteren. Het zou even werk vereisen, maar het zou allemaal wel lonen. Hierbij deed hij verder zijn best om aan haar wensen te voldoen. 'Dus Sophie, vertel me eens wat meer over je!'

Sophie lachte zich en verontschuldigde zich. 'Sorry, ik zal niet zo wantrouwig doen.' Ze keek naar zijn achterhoofd en vroeg zich nog eens af waar ze hem van kende. 'Ik weet niet zo goed wat ik je over mij zou moeten vertellen.' zei ze bescheiden. Ze was zo nieuwsgierig naar het eindresultaat, maar ze bedacht zich tegelijkertijd of ze het wel zou kunnen zien. Misschien was het hart alleen vanuit de lucht zichtbaar.

Hermes herkende haar daarbij was het onwaarschijnlijk hoe gemakkelijk ze het graan neer leek te krijgen (?). Hij dacht aan wat Aphrodite zei, aan het feit dat hij Rhine was tegen gekomen en Poseidon hier ook leefde. Er waren hier meerdere goden en godinnen. Sophie misschien ook, maar ze hield wel de schijn op of wel wist ze het niet zoals Aphrodite vermoedde. 'Wil je soms wat over mij weten?'

'Graag, maar alleen als je iets over jezelf wilt vertellen.' Sophie was meteen enthousiast, ze was nou eenmaal nieuwsgierig aangelegd. Ze stopte toen zij en Herald het pad bereikten dat ze al vrij gemaakt hadden. 'Waar kom je vandaan Herald?' vroeg Sophie hem, zodat hij haar iets over zichzelf kon vertellen.

Hermes moest even zijn gezicht in de plooi trekken bij haar vraag om zich daarna om te draaien. Waar kwam hij vandaan? 'Van overal en nergens; ik reisde meestal rond... Volstaat dat antwoord?' Hierbij haakte hij haar arm in de zijne om zo iets verder te kunnen lopen.

'Als je me niet meer wilt vertellen, dan ja.' Sophie glimlachte en vond het helemaal niet erg zijn arm om de hare te voelen. Eigenlijk was ze heel nieuwsgierig naar de plaatsen waar hij geweest was, maar hij leek niet echt verder te willen praten over dat onderwerp. 'Heb je nog andere hobby's behalve door graanvelden rennen?'

'Het is niet echt interessant, maar altijd prachtig. Ik kan je dingen vertellen, maar je zou ze zelf gezien moeten hebben.' Hierbij lachte hij even naar haar. Weer zo'n moeilijke vraag! Wat hadden mensen toch? 'Vliegen.' Opeens kwam dat laatste zo spontaan. 'Meer bepaald parachute springen dan... En alternatieve muziek en sport zoals voetbal, basketbal...'

Sophie was meer iemand van de aarde. Ze had al hoogtevrees als ze in een gesloten lift stapte. Dat gevoel dat ze ergens boven de grond hing, stond haar helemaal niet aan. Alhoewel ze wel weer een natuurtalent was in het beklimmen van bomen. Maar misschien was juist het feit dat ze het eng vond de reden dat ze toch de hoogtes opzocht. 'Dat past wel bij je, ik verwachtte al zoiets.' vertelde ze hem met een glimlach. 'Je lijkt me echt een sportief type.'