Het "Olympiër café"

Hermes keek haar vragend aan. 'Hoezo? Weten nog andere goden niet dat ze dat wel zijn? Amfitrite tegengekomen die me zo had gemist.' Hij zei het op een hoog stemmetje en draaide met zijn ogen. 'Natuurlijk met haar geliefde Perry.' Hij glimlachte naar haar. 'Wil je nu serieus film met me kijken? Mijn Zeus, dit begint intressant te worden, lieve Aphrodite.'

'Ik weet het niet, volgens mij weten sommige het niet. Tenminste, dat zou logisch zijn; het zou verklaren waarom sommige er wel zijn en andere niet. Nou ja - ze zijn er dan wel, ze weten het alleen zelf nog niet.' verklaarde ze en keek hem aan. 'Poseidon en Amfitrite, nog steeds gelukkig samen. Zie je hoe mooi liefde kan zijn.' Ze keek hem met een glimlach aan en begon te lachen. 'Als je een beter voorstel hebt, dan hoor ik het graag.'

'Amfitrite is zeker mooi,' Hierbij grijnsde Herald breed en keek Aphrodite een beetje uitdagend aan. 'Ik heb nooit gezegd dat liefde niks is. Enkel dat het misschien niet meteen aan mij besteed is. Ik heb veel te veel lief.' Kort strekte hij zich uit en dronk daarna weer een beetje terwijl hij haar woorden nog eens over nadacht. 'Ja, daar heb je wel een erg sterk punt en gelijk. Waarschijnlijk.'

Aphrodite schudde lachend haar hoofd en keek hem aan. 'Je weet dat ik het niet over Amfitrite haar schoonheid had,' zei ze lachend en knikte. 'Ik denk ook dat dat de juiste verklaring is ja en anders.. anders dan is een deel er wel en een deel er niet.' Ze haalde haar schouders op en glimlachte. Hij was een mooie jongen en een trouwe volger. Aphrodite wist dat ze altijd op hem kon rekenen.

'Nee, maar ook niet perse dat ze met hem wou trouwen. Ze zijn uitgehuwelijkt. Waarschijnlijk, Aria. Maar gaan we hier nog heel de avond blijven zitten of mag ik zo vriendelijk zijn om je nog bij mij uit te nodigen?' Hierbij glimlachte hij naar haar en keek haar plagend aan. Hoewel hij eigenlijk helemaal geen bijbedoelingen had. Enkel bleven ze maar drinken en dit lichaam kon erg snel dronken worden.

Aphrodite haalde haar schouders op. 'Maar daar is wel liefde uit ontstaan.' hield ze vol. 'Maar natuurlijk mag je me uitnodigen.' lachte ze bij zijn volgende woorden. 'Met plezier zelfs, ik ben wel benieuwd waar je je tegenwoordig schuil houdt.' grapte ze en stond op. 'Mijn drankje is toch op, dus - ik betaal wel even.'

Hermes legde geld op tafel. 'Ik trakteer wel, maar volgende keer verwacht ik dan een tegenprestatie. Ooit popcorn gegeten? Het is echt zo menselijk, maar zo heerlijk. Dat dan op onze filmavond.' Hierbij grijnsde hij onschuldig, jong, onbezonnen en veel te breed. Soms kon hij zo serieus zijn, maar veranderde al snel in een klein kind in een veel te groot lichaam. Meestal toch. 'Ik woon niet ver van hier en het is niet veel...'

- SHIT! Ik heb geen huis voor hem en eigenlijk ook helemaal geen idee! -a-

Aphrodite schudde haar hoofd. 'Popcorn? Wat is popcorn?' vroeg ze verward en keek hem aan. 'Ik vertrouw je op je oordeel dat het lekker is, dus dan zal ik het wel in huis halen.' zei ze met een grijns en haalde haar schouders op. 'Gelukkig dat het niet al te ver is, het is erg wennen om van blote voeten naar deze pilaren te gaan.' Ze wees naar haar torenhoge hakken en grinnikte. 'Daarbij hou ik van bescheiden.'

- anders doe je t gewoon ff tijdelijk zonder plaatje. gewoon random "huis van Herald."

'Waarom doe je dan ook zo'n zuilen aan?' Hierbij stond hij recht en hielp haar terug recht. Fatsoenlijk gaf hij zijn jasje aan haar en haakte haar arm door de zijne. 'Popcorn is wit met veel suiker of honing. Het is mais, gepofte of zoiets. Ik weet het niet... Maar het is echt lekker of chips! Die heb je in heel veel smaken.' Hij liep met een glimlach naar de deur. 'Kijk, je puppy is verdrietig,' fluisterde hij zacht en knikte naar de ober. De arme jongen kroop enkel nog wat meer in elkaar. 'Puppy's en buldogs kunnen niet tegen elkaar op....'

- Strak plan

NEW

Aria zat aan een van de tafeltjes in het café en had een grote kop warme chocomelk voor zich staan. Er zat een dikke dot slagroom op, maar ze wachtte nog even zodat het wat afgekoeld was. Ze had zich de laatste tijd een beetje afzijdig gehouden. Natuurlijk was ze nog iedere dag in de stad te vinden, tussen de mensen, maar ze hield zich rustig met haar... krachten.

Hugh had zich voor het eerst in tijden weer eens naar buiten gewaagd zonder op pad te moeten voor zijn werk. Hij had zich ergens achter in het café verscholen in het donkerdere gedeelte. Met zijn kenmerkende chagerijnige blik staarde hij voor zich uit en dronk van zijn kop pure, zwarte koffie. Hij wist dat hij geen graag geziene gast was in het café. Iedereen wist hem met gemak te vermijden en eigenlijk vond hij dat wel prima zo. Alleen de eigenaresse waagde het er nog wel eens op om een praatje met hem te maken. Hugh verwachtte dat ze juist daarom zeker geen godin was.

Aria verveelde zich en keek het café rond of ze iemand zag waar ze wellicht de middag mee door zou kunnen brengen. Haar oog viel op iemand waar ze al een lange tijd - tot haar grote spijt - geen contact mee had gehad. Met een kleine glimlach stond ze op, pakte haar kop chocomelk en liep naar een tafeltje achterin de hoek van het café waar Hugh zich verscholen had. 'Hé, zou ik erbij mogen komen zitten?' vroeg ze nieuwsgierig aan hem en keek hem aan.

Hugh dronk net zijn kop leeg en was klaar om weg te gaan toen hij de prachtige gestalte van Aphrodite voor hem zag staan. Zijn eerste reactie was er een van afgunst en irritatie, maar zijn blik verzachte algauw. Hij had de laatste tijd niet veel energie om het leven tegen te werken. Hij liet het allemaal maar over zich heen komen. Hij gaf haar toestemming, maar wendde zijn blik van haar af om een serveerster om nog een kop koffie te vragen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij haar aan. 'Aria, ook iets?'

'Nee dankjewel, ik heb nog.' zei ze enthousiast en nam plaats aan het tafeltje. 'Ik heb je lang niet meer gesproken, hoe gaat het met je?' vroeg ze nieuwsgierig aan hem en dronk van haar kop chocomelk. Chocolademelk was een van de lekkerste dranken hier op de aarde. Weer eens iets totaal anders dan wijn.

'Prima.' herhaalde Hugh als antwoord op haar vraag. Zij zou ook wel weten dat het niet beter of slechter met hem ging. Dus wist ze zelf ook heel goed hóe het met hem ging. Ach, Hugh vond het zoals altijd allemaal maar prima. 'Met jou?' vroeg hij om nog iet wat beleefd over te komen. Hij was geen onbeschoft zwijn, maar eerder sociaal ongemakkelijk. Hij nipte aan zijn nieuwe, volle mok koffie en keek naar Aria. Ze zag er nog even prachtig uit.

Aria glimlachte naar hem. 'Met mij gaat het allemaal prima, ik heb me wat afzijdig gehouden de afgelopen tijd... het is rustig geweest.' zei ze zacht en keek hem aan. 'Ik heb jou ook al een lange tijd niet meer buiten gezien, hoelang is het geleden dat je weer eens hebt kunnen genieten van het daglicht?' vroeg ze zich nieuwsgierig af. Onbewust had ze hem toch een beetje in de gaten gehouden.

Hugh maakte een verontwaardigd geluid. 'Jij en je afzijdig houden?' Hij lachte spottend en leunde naar achteren op zijn stoel. Dat hele liefde gedoe van Aphrodite hield zich nooit afzijdig. Het was er altijd. 'Ik geniet iedere dag van het daglicht. Als ik tv kijk. Dat is nou van de mooie middelen hier. Ik kan overal van op de hoogte blijven zonder naar buiten hoeven te komen.' Hij pakte de mok op van tafel en nam een slok terwijl hij naar Aria bleef kijken. Hij vroeg zich af waarom ze steeds naar hem toe kwam.

Aria zuchtte lachend uit. 'Je weet best wel wat ik bedoel. Ik bedoel écht zonlicht, niet synthetisch licht.' zei ze lachend en keek hem even aan. 'Nog steeds zie je niet het mooie van de wereld in hè.' merkte ze op en dronk van de chocomelk. Zelf keek ze hem ook aan streek even door haar haren heen. 'En daarbij heb ik me echt afzijdig gehouden, of je het wilt geloven of niet.'