Het Marktplein

Sophie's glimlach was niet meer weg te krijgen van haar gezicht. Ze knikte opgewekt en keek over haar schouder naar het aanbod groentes dat er op tafel lag. 'Er komen steeds meer klanten. Dat biologische is tegenwoordig helemaal in en dat is voordelig voor ons! En met school gaat het wel. De man van natuurkunde gaf me alleen een onvoldoende afgelopen week. Ik weet niet waarom.' Sophie kletste zoals gewoonlijk door, maar stopte haar woordenstroom toen hij naar zijn moeder vroeg. Ze knikte en zuchtte. 'Ze wil niet naar me luisteren.'

'Wat een gemene leraar,' glimlachte hij, weer helemaal opgewekt door haar woorden. Zacht drukte hij een kus op haar haren en grinnikte toen. 'Moeders ook soms... Laat haar maar uit razen. Ooit zal ze wel tot inkeer komen. Dat zal wel moeten.' Hij pakte haar handen vast en drukte zachte kusjes op haar knokkels. 'Weet je dat je nog mooier bent geworden in die paar weken?'

Sophie liet Hayden los en zette haar handen achter haar rug op tafel zodat ze naar achteren kan leunen. Zo bekeek ze Hayden met haar glimlach en luisterde naar zijn woorden. 'Ze zal er maar aan moeten wennen.' besloot Sophie uiteindelijk toen ze weer naar boven kwam. Ze giechelde om zijn compliment en wuifde het weg. 'Dat kan helemaal niet, Hayden.' zei ze met blozende wangen. Ze was allang weer vergeten dat ze gewoon bij het kraampje stonden, in het zicht van velen mensen. Al haar aandacht was op Hayden gericht.

Hij streek met zijn duim over haar blozende wangen en trok een wenkbrauw op. 'Oh jawel, Sophie, dat kan heel goed. Je bent het levende bewijs,' plaagde hij en drukte een kus op haar wang, terwijl hij haar ook weer tegen zich aan trok. De starende mensen had hij niet eens door. Opnieuw drukte hij zijn neus in haar haren om de bloemrijke geur te ruiken. 'Ik ben echt gek op je.'

Sophie glimlachte en prikte met haar vinger in zijn wang. 'Niet zo slijmen.' merkte ze lachend op, maar hield zichzelf stil toen hij haar tegen hem aantrok. Ze herinnerde zich dat hij niet zo gespierd was geweest toen ze hem voor het eerst vast had gehouden, maar nu voelde ze wel degelijk de kracht die onder zijn kleding school. Sophie keek hem met fonkelende oogjes aan en legde haar hand op zijn wang. 'Je hebt je al even niet geschoren.' merkte ze met een lach op toen ze de ruwe haartjes voelde.

'Hé, het is waar!' bracht hij lachend tegen haar in en genoot van haar aanrakingen. Even keek hij in haar ogen en haalde zijn schouders op. 'Zonder jou had ik geen reden om me te scheren. En wat nou, vind je me zo dan niet aantrekkelijk?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen en een uitdagende blik. Zacht streek hij met zijn hand langs haar middel en zuchtte zachtjes. 'Kon ik je nu maar gewoon mee nemen, weg van hier.'

'Je bent woest aantrekkelijk!' giechelde Sophie en drukte haar lippen zacht tegen zijn opkomende baardje. 'Het kriebelt alleen zo.' voegde ze nog met een speelse lach toe. Bij zijn woorden keek ze over zijn schouder naar de grote toren klok. 'Ik ben bijna klaar. Over een kwartiertje is de markt afgelopen. Ik hoef vast niet te helpen met opruimen.' Hierbij keek ze hem vol hoop aan. Ze wilde hier heel graag weg, met hem. Ze had er waarschijnlijk een ander idee bij 'weggaan' als dat Hayden had.

Hij streek met zijn hand wat plukken uit haar gezicht en keek haar vertederd aan. 'Ik zal me zo snel mogelijk scheren,' beloofde hij met een kleine glimlach en drukte zonder aarzeling een kus op haar lippen. Daarna tilde hij haar van het kraampje af en duwde haar erachter. 'Ga je klanten eens helpen, Sophie!' plaagde hij haar. Er waren wat mensen blijven staan die gelukkig wel meer interesse hadden voor de groenten dan voor hen. Hij haalde een sigaret uit zijn zak en stak deze op, terwijl hij op Sophie wachtte.

Sophie wilde hem terug kussen, maar werd al van het kraampje getild. Ze ging lachend terug aan het werk en hielp de mensen met nog meer enthousiasme dan eerst. Het leek alsof ze op twee wolkjes liep. Ze straalde geluk uit. De mensen vroegen naar haar moeder, alsof ze nog eens wilden benadrukken dat het geen goed idee was om iets tegen de zin van haar lieve moeder te doen. Sophie was echter doof voor al deze waarschuwingen. Lachend wimpelde ze de woorden weg en gaf de mensen hun fruit en groenten. Toen de klok sloeg, trok ze haar schort uit en vloog Hayden om zijn hals.

Hayden rook rustig van zijn sigaret en bekeek ondertussen Sophie. Het was heerlijk om haar weer te kunnen aanschouwen. Ze was zo levendig en enthousiast en zat vol energie. Even keek hij bedenkelijk naar zijn sigaret en trapte hem toen uit, omdat hij spontaan geen zin er meer had. Ongeduldig keek hij op zijn horloge, smachtend naar haar lippen of haar lichaam tegen hem aan. Vandaar dat, toen ze hem knuffelde, hij haar stevig vast hield en verlangend zijn lippen op de hare drukte.

Sophie gaf zich over aan zijn lippen en drukte haar lichaam tegen dat van hem aan. Ze had hier over gedroomd, 's nachts en overdag, dat ze hem weer kon aanraken en zijn lach weer zou kunnen zien. Uiteindelijk liet ze hem buiten adem los en pakte één van zijn handen vast. 'Neem me mee, Hayden, ik wil hier weg.' Ze wist dat haar moeder haar op zou komen halen. Als ze niet snel weg gingen, zou ze haar moeder in de ogen moeten kijken. Ze ontweek liever die woede dan dat ze er mee geconfronteerd werd.

Zijn handen had hij op haar wangen gelegd en begerig kuste hij haar lippen. Het was alsof hij nog steeds droomde, dat zij een droom was en haar lippen. Met een glimlach keek hij haar aan en drukte nog een laatste kus op haar lippen. 'Kom mee,' beval hij en pakte haar hand vast, om haar snel door de menigte te leiden. Verderop zag hij zijn auto al staan. 'Waar gaan we trouwens naartoe?' vroeg hij met een lach.

Sophie hield Hayden's hand stevig vast en volgde hem door de menigte. Het werd al rustiger nu de markt voorbij was, maar de blikken bleven hen achtervolgen. Ze haalde Hayden in en ging tegen hem aan lopen om de blikken te kunnen vermijden. 'Ergens waar we alleen kunnen zijn. En waar mijn moeder ons niet kan vinden.' Ze keek met een glimlach naar hem op. Zijn lach duizelde haar op een goede manier. Haar ogen konden nergens anders naar kijken.

Hij sloeg een arm vol bescherming om haar heen en richtte zijn norse en angstaanjagende blik op de starende mensen. 'Wat dacht je er van om naar mijn huis te gaan? Gewoon bij het haardvuur zitten, ik kan je wat boeken laten zien, wat schilderijen die je misschien wat dingen kunnen... uitleggen.' Hij keek haar met een tedere blik aan en drukte een kus op haar neus. Ze waren bij de auto aangekomen.

'Oh, graag.' Enthousiast stapte Sophie in de auto. Ze was pas één keer bij Hayden thuis geweest, maar ze had er zich op een vreemde manier een soort van thuis gevoeld. Het idee van de haar alleen al warmde haar op. 'Is je vader thuis? Of is hij weer op reis? Hij is toch niet áltijd weg, hè?' Ze zou het zo vervelend vinden voor Hayden als hij de afgelopen weken alleen thuis had gezeten. Hij beweerde wel dat alleen thuis zijn leuk was, maar ze geloofde er niets van.

'Altijd op reis,' grijnste hij met een afwezige blik en stapte ook de auto in. 'Dus ook altijd weg. Het is niet erg, hij is niet bepaald een charmante man.' Snel startte hij de auto en reed weg van de markt. Al snel zaten ze op de grote weg die leidde naar het bos en dus ook naar zijn huis. Eindelijk zuchtte hij opgelucht uit en legde zijn hand op haar been. 'Je wil echt half niet weten hoe gelukkig ik me nu voel.'

'Oh, dan moet je je charmes vast van je moeder hebben.' Sophie fantaseerde over een mooie, lieve vrouw die op Hayden leek. Ze vroeg zich af waarom Hayden niet bij zijn moeder woonde, maar ze werd afgeleid door zijn opmerking. 'Je kan je niet zo gelukkig voelen als ik me voel.' zei ze met een glimlach en pakte zijn hand vast. Na al die koude, grijze dagen, scheen de zon vandaag weer eens én was ze samen met Hayden. De lente kon niet beter beginnen.

Hij glimlachte om haar woorden en drukte een vluchtige kus op haar hand. 'Ik ben blij dat je je zo voelt,' fluisterde hij en knipoogde, om daarna weer zijn blik op de weg te richten. Het voelde alsof duizenden vlinders zich in zijn buik bevonden. Dit gevoel was nog heviger dan voor de pauze die Sophie en hij hadden genomen. Al snel parkeerde hij bij zijn huis en opende haar deur.

[Verder bij Hayden's huis? Hoe ging je tentamen?]

is goed dan reageer ik daar! en ik had geen tentamen, moet donderdag een tentamen inleveren dus daar ben ik mee bezig (; had jij een toets vandaag? (hayden heeft nog geen huis)