Aphrodites huis

Het huis van Aphrodite is volledig in haar kleur: Wit. Het is klassiek, zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant. Ze is iemand die haar huis goed bijhoudt, dus altijd alles is schoon en netjes. Het is een redelijk groot huis voor één persoon, maar dat maakt haar niet uit, ze houdt wel van die vrijheid.

Spoiler:

Hugh stond met zijn gereedschapskist voor de deur van het grote, witte huis. Ongemakkelijk stopte hij de kist onder zijn rechter arm, zodat hij met links aan kon bellen. Hij probeerde altijd rechtop te staan, maar dat ging niet altijd even soepel. Ook nu boog hij wat voorover terwijl hij wachtte tot de deur werd opengedaan. Hij knarste zijn tanden, geduld was niet echt Hugh's ding.

Aphrodite had zich op de bank geplaatst, met een zachte fleece deken over zich heen en een kop thee in haar handen. Net toen ze aan een nieuw hoofdstuk in haar boek wilde beginnen, ging de bel. Soepel stond ze op en liep rustig naar de deur toe. Eenmaal open gedaan wist ze al vrij snel wie het was: de monteur. 'Hai,' zei ze met een glimlach en stapte opzij. Die verdomde vaatwasser was weer eens kapot. 'Kom binnen.'

Hugh knikte. Hij was geen man van woorden, zeker niet in het bijzijn van wonderschone vrouwen. Hij zette zijn stok over de drempel en ging het lichte huis binnen. 'De vaatwasser, was het niet?' vroeg Hugh haar en keek naar de blonde dame. Hij fronste en vroeg zich af welke god haar zoveel schoonheid had geschonken. Ze was prachtig zoals geen andere vrouw die Hugh ooit had gezien.

Aria glimlachte en knikte. 'De gang door en dan naar rechts,' zei ze en verbeterde zichzelf snel. 'Ach, ik loop wel gewoon mee.' Haar oog viel op de stok die hij bij had en toen ze zag dat hij wat gebogen stond en kreupel was, duurde het niet lang voordat ze doorkreeg wie hij werkelijk was: Hephaistos. Hij bleek echter nog niet zo ver te zijn, dus hield ze wijs haar mond. 'Volg mij maar.' zei ze, voordat ze richting de keuken liep.

Hugh vond het allemaal prima. Hij was hier om de vaatwasser te maken en dan was ie weer weg. Geen tijd om geïntimideerd te raken door haar schoonheid. Hugh waggelde achter haar aan. De keuken zag er net zo uit als de rest van het huis; licht en schoon. Hij liep naar het aanrecht en wees met zijn stok naar één van de kastjes. 'Is dit de vaatwasser?'

Aria knikte. 'Dat is de vaatwasser. Als ik hem aan probeer te zetten, maakt ie een raar zoemend geluid - dan pruttelt ie eventjes en dan stopt hij er weer mee. Echt ontzettend irritant.' Zelf liep ze terug naar de bij kamer om haar kop thee te pakken en ze hupte weer terug naar de keuken. 'Problemen als ik hier ga zitten?' vroeg ze, terwijl ze zich op het aanrecht plaatste.

'Aha.' mompelde Hugh terwijl hij zijn stok aan de kant zette, zijn gereedschapskist op de vloer zette en de vaatwasser opende. 'Doe wat je niet laten kunt.' mompelde Hugh naar haar. Moeizaam ging hij door zijn knieeën en boog voorover om het afwasmachine te inspecteren. Zo zag het er prima uit, hij moest waarschijnlijk eerst wat open maken om echt wat te zien. In zijn kist zocht hij naar een passende schroevendraaier.

Nou echt een plezierig gezelschap was hij niet, maar het was al te laat om weg te gaan. 'Hoe heet je eigenlijk?' vroeg ze zich hardop af en glimlachte naar hem. 'Ze kon hem de liefde van zijn leven geven, of haar liefde schenken - maar ze wilde dat hij er eerst zelf achter kwam wie ze was, als hij tenslotte zelf wel wist wie hij werkelijk was. Dat was natuurlijk de vraag.

'H-' Hugh slikte zijn woorden in. Hij was er nog steeds niet aan gewend om zichzelf Hugh te noemen in plaats van Hephaistos. 'Hugh.' Zijn stem klonk hol vanuit de vaatwasser. Hij haalde de onderste plaat van de machine los en haalde deze er uit. Het zag er naar uit dat er een hoop water was gekomen op plaatsen waar het niet hoorde.

'Hugh,' herhaalde Aria geïnteresseerd. 'Aangenaam, Aria.' Ze dronk nog wat van haar thee en zette het lege glas in de gootsteen. 'En bevalt het werk als monteur je een beetje Hugh?' vroeg ze met een glimlach en bungelde wat met haar benen. Aphrodite was een gezelschapsmens, ze was tenslotte niet voor niets de godin van de liefde, en voor liefde had je mensen nodig.

Hugh was niet zo van het aangename, dus reageerde hij niet echt toen ze zich voorstelde. Hij was echter niet altijd onbeleefd en antwoordde op haar vraag: 'Het brengt geld in het laatje.' Natuurlijk was hij niet alleen daarom monteur. Hij vond het fijn met zijn handen bezig te zijn en dingen te maken, dan voelde hij zich tenminste nuttig. En het kwam het dichtste bij zijn taak op de Olympus.

'Oké.' Spraakzamer was Hephaistos er in ieder geval niet op geworden. 'Je bent zeker niet van plan om me meer te vertellen over jezelf. Je hobby's en ga zo maar door.' schatte Aphrodite in en lachte even, vooral naar zichzelf. Het was grappig als andere niet doorhadden dat jij ook een godin was en het leek erop dat hij zelf wel wist wat hij was, dus dat maakte alles alleen nog maar leuker

Hugh had geen idee wat er zo grappig was. Hij besteedde ook niet veel aandacht aan haar, hij wilde slechts zijn werk afkrijgen. 'Nee, niet echt. Maar als je toch zo graag wilt socializen kun je mij over jouw hobby's vertellen. Ik ben een betere luisteraar dan spreker.' Hugh keek Aria kort aan en ging toen verder met zijn werk. De afvoer leek verstopt te zitten.

Aria glimlachte naar hem. 'Ik hou ervan om een goede tijd te hebben, met andere.' gaf ze toe. 'Ik hou van valentijnsdag, ik ben dol op gezelschap - maar qua handelingen hou ik wel van lezen. Vooral romans - alleen de echt romantische.' zei ze dromerig en grinnikte even. Wat was het toch heerlijk. 'Nu moet je me ook wel iets over jezelf vertellen.'

Haar glimlach maakte haar alleen maar sprankelender. Hugh fronste en keek de vaatwasser weer in. Hij haalde een stuk ijzerdraad tevoorschijn en stopte deze in de afvoer om de opstopping te voorkomen. Terwijl hij dat deed, gaf hij toe en vertelde haar: 'Alles wat jij leuk vind, vind ik vreselijk.' Het water begon geleidelijk weg te stromen. 'Maar ik maak graag dingen, handwerk. En ik houd van lezen: thrillers, niet dat zoetsappige gedoe.'

Aria begon te lachen. 'Tja, niet iedereen is zo'n gezelschapsmens als dat ik ben.' zei ze met een zacht gegiechel. Normaal was ze niet zo giechelig, maar voor dit maakte ze een uitzondering. 'Je lijkt me inderdaad niet iemand die van zoetsappige drama houdt nee,' bedenkelijk keek ze hem aan. 'Je bent meer een... vurig type - denk ik tenminste, heb ik het een beetje goed?' Hoe duidelijk kon ze het hem maken, zonder het hem werkelijk duidelijk te maken? Voor haar idee kwam het toch aardig in de buurt.

Hugh schrok, stootte zijn hoofd en vloekte. 'Bij Zeus, verdomme!' En toen drong het werkelijk tot hem door dat hij op de keukenvloer zat, aan de voeten van de godin van de liefde. Met één hand trok hij zich aan het aanrecht omhoog, met de andere wreef hij over zijn achterhoofd waar zeker een bult zou komen. De aap was uit de mouw en chagerijnig keek hij Aria aan. 'Weer zo subtiel als altijd, Afrodite.'

'Je kent me Hephaistos.' zei ze met een lach en sprong soepel van het aanrecht af. 'Nooit gedacht dat ik jou buiten je huis zou zien, ben je dan werkelijk veranderd?' Ze grinnikte even en streek een pluk haren achter haar oor. 'Het duurde wel lang voordat je het doorhad, is deze vleeszak niet beeldschoon.' Ze wees naar het lichaam waar ze inzat en begon te lachen. 'Ik moest zeggen dat ik eigenlijk wel had verwacht dat je prima zou lopen in deze wereld, maar helaas.'

'Het is meer noodzaak. Voedsel moet hier helaas duur betaald worden.' Hij zat ook veel liever in zijn bescheiden huisje, waar hij de gordijnen dicht kon trekken, de deur kon vergrendelen en voor de openhaard kon gaan zitten. 'Helaas lijkt het lot meer in jouw voordeel te liggen.' Hephaistos liet zijn hoofd voor wat het was en veegde zijn handen af op zijn broek. 'Ik had het kunnen weten.' mompelde hij in zichzelf.

Aphrodite glimlachte naar hem. 'Kan ik je misschien iets te drinken aanbieden, nu je hier toch bent?' vroeg ze hem en liep naar de waterkoker om deze aan te zetten voor een kop thee voor zichzelf. 'Het lot heeft inderdaad in mijn voordeel gewerkt, maar ja - je kan de godin van de liefde natuurlijk niet foei lelijk maken, of wel soms?'

'Iets sterks.' antwoordde Hephaistos kort. Hij keek om naar de vaatwasser, die nu zoals het hoort weer droog stond. 'En iemand die in een grot woont heeft niets aan schoonheid. Ik begrijp de logica. En ik ben blij dat ik geen liefde hoef uit te storten over de mensen. Het is toch enkel bedrog.' Hij streek zijn warrige haar uit zijn gezicht en pakte zijn stok erbij om naar de eettafel toe te lopen en op en stoel te gaan zitten.

'Liefde is geen bedrog, ik schenk het aan ze. Ik schenk ware liefde en dat is alles behalve bedrog. Kijk, dat ik af en toe eens iemand verleidt tot acties, daar spreek ik niet over. Maar liefde in het algemeen is waar.' Ze pakte een fles - waarvan ze was uitgegaan dat het drank was - uit de kast en schonk een glaasje voor hem in. Voor zichzelf schonk ze nog een glas thee in en liep met de twee glazen naar de tafel toe.

'Ik geloof niet in liefde, Afrodite. Dat weet je.' Iets dat door goden geregeld moest worden, dat was volgens Hephaistos niet meer echt. Als het niet uit zichzelf kon ontstaan of standhouden, wat betekende het dan nog? Bovendien hadden de sterfelijken het geluk eens te mogen vertrekken naar de Onderwereld. Liefde hoefde voor hen niet eeuwig te duren. Dat lag wat ingewikkelder voor de goden.

'Je gelooft nu niet in liefde, Hephaistos. Maar zeg nooit nooit - wat er niet is kan er komen.' Iedereen had recht op liefde en iedereen zou ook in zijn leven liefde voelen. Zo niet, dan zou zij daar wel voor zorgen. Ze zette het glas voor hem neer en sloot zelf haar twee handen om de mok met thee. 'Als je er voor openstaat komt het naar je toe, maar sluit je er niet voor af - want dan zal het nog wel eens moeilijk worden voor je, zeker in dit leven.'