Het huis van Hayden

Sophie keek Hayden vol medelijden aan en hield zijn gezicht tussen haar handen. 'O, Hayden, het spijt me.' Nu was het voor haar nog moeilijker om het geheel in elkaar te passen. Als hij geen ouders had van wie was het huis dan? Wie had die boeken dan verzameld? Wie had hem in gods naam Hebreeuws geleerd? 'Als ik thuis kom, zal ik proberen met haar te praten. Maar nu moet ze eerst maar eens in haar eigen sop gaar koken. Ik blijf lekker hier vanavond. Ik doe niet álles wat zij wil!'

'Ah joh, het is helemaal niet erg, ik heb ze nooit gekend,' zei hij snel en legde zijn hand op haar wang. 'Inderdaad, laat haar maar gewoon eens zien dat ze niet zóveel macht over je heeft. Hoe oud ben je nou eigenlijk, Sophie? Volwassen genoeg om je eigen beslissingen te maken.' Zacht drukte hij zijn lippen weer op de hare en glimlachte. 'Maar, zullen we nu gewoon een tijdje enkel aan elkaar denken?'

'Iedereen zegt altijd dat ik pas 17 ben. Maar ik vind het ál 17.' Sophie keek naar Hayden en lachte enthousiast. Ze was het helemaal niet gewend om zo rebels te denken. Tenminste voor Sophie was dit al heel rebels. Ze knikte bij zijn vraag en rolde op haar buik zodat ze haar armen op zijn borst kon leggen en haar hoofd boven het zijn hing. Sophie's haar viel over haar schouder naar beneden in zijn gezicht en met een lach streek ze het terug achter haar oren.

Zacht streelde Hayden met zijn hand door haar prachtige haren toen ze zo boven hem hing en verlangend likte hij kort langs zijn onderlip. 'Al 17?' lachte hij en drukte een kus op haar lippen. Ze moest eens weten hoe oud ze in werkelijkheid al was. Ondertussen bedacht hij zich ook iets: zou ze die waarheid en al het andere wat erbij kwam wel kunnen accepteren? Hij drong het steeds maar op, maar besefte nu pas hoe egoïstisch dat van hem was. 'Ik hou van je, Sophie,' fluisterde hij en keek haar doordringend aan, misschien zelfs wel een tikkeltje wanhopig. Hij had geen idee wat hij moest zonder haar.

[wauw --> persephone - kingfisher sky]

Sophie fronste quasi boos toen hij lachte om haar woorden, maar de frons was zo weer verdwenen. Ze staarde bewonderend in zijn ogen, maar keek verlegen weg bij zijn gefluister. Het bloed stroomde naar haar wangen en met een ongelovige glimlach sloot ze haar ogen. Hayden had het echt gezegd. Ze kon haar eigen oren niet geloven. Maar ze werd plots serieus toen ze antwoord gaf: 'Ik ook van jou. Echt waar.' Daar twijfelde Sophie geen moment over.
_____

Oh! Nice! Klinkt goed. Cosmic Love blijft mijn ultimate hades/persephone lied (:

Hij glimlachte opgelucht naar haar en deed net alsof hij wat zweet van zijn voorhoofd veegde, enkel zodat ze niet zou zien dat hij ook rood werd. Hij hield haar gezicht tussen zijn handen en kuste haar verlangend en liefdevol. Alsof zijn leven van deze kus af hing. Zijn handen gleden van haar wangen over haar lichaam naar haar middel en trok haar zo dicht tegen hem aan. Ze hield van hem, ze hield nog steeds van hem.

Sophie lachte om zijn gebaar en legde haar handen op zijn schouders toen ze hem met evenveel verlangen terug kuste. Haar hart bonkte in haar keel. Haar huid tintelde door zijn aanrakingen. Ze drukte haar lippen steviger op die van hem en gleed met haar hand lang zijn hals en door zijn haar. Haar adem was zwaar en ze had het ontzettend warm, maar ze liet het niet toe dat er ook maar een centimeter tussen hen in was.

Hayden liet haar lippen met tegenzin los en ademde zwaar. 'Wauw, Sophie,' fluisterde hij. Met verwonderde ogen keek hij haar aan en glimlachte toen. Met zijn hand trok hij een bandje van haar jurk van haar schouder af en kuste de huid zachtjes. Ondertussen trok zijn andere hand haar jurk een stukje omhoog, zodat hij met zijn hand bij de zachte huid van haar blote middel kon komen. Al snel zocht hij haar lippen weer op.

Sophie werd meegevoerd in het moment en dacht vooral niet na over wát ze precies deed. Zelfbewust glimlachte ze terug naar Hayden en keek gefascineerd toe hoe hij haar op haar schouder kuste. Ze voelde zijn warme hand op haar huid en langzaam trok ze hem omhoog zodat ze haar benen om zijn middel kon vouwen. Sophie sloeg haar armen om zijn nek en keek hem zo met een gelukzalige glimlach aan.

Nu gleden zijn beiden handen over haar benen en begerig kuste hij haar lippen weer. Hij... Hij wilde gewoon dat het zoals vroeger was. Dat hij bij haar kon klagen over de andere Goden of dat ze hem hielp met de zaken van de Onderwereld of dat ze de hele dag samen in bed lagen. Het was verfrissend en heerlijk om opnieuw verliefd te worden, maar het angstaanjagende was dat hij geen zekerheid had of ze wel bij hem zou blijven. 'Ik hou, ik hou, ik hou van je,' fluisterde hij tegen haar lippen en kuste deze weer.

Sophie haalde diep adem en bestudeerde ieder plekje op zijn gezicht. Ze kuste zacht de moedervlek op zijn wang. Met haar lippen streek ze teder over zijn kaak. En zacht plaatste ze haar mond tegen zijn slaap. Ze wilde hem de liefde geven die hij van niemand anders kreeg. Sophie wilde alles zijn dat hij miste. 'Ik hou ook van jou. Hayden, ik houd van je.' Haar handen vonden een weg onder zijn shirt en gleden over zijn blote rug.

(fyi; ik ben trainen (: )

Haydens adem stokte in zijn keel toen ze zo teder zijn gezicht kuste. Zacht streelde hij met zijn hand langs haar middel, terwijl hij haar gezicht bekeek, terwijl ze de kusjes gaf en hem zo intiem aan raakte. En even leek het alsof ze gewoon nog in de onderwereld waren, hij koning en zij koningin, en ze geen enkele zorgen hadden. Over niets. Zijn lippen streken zacht over de hare en vervolgens opende hij zijn mond weer een stukje, om haar opnieuw een hartstochtelijke kus te geven.

Sophie proefde de smaak van rook op Hayden's lippen, maar het stoorde haar in geen enkel opzicht. Zijn lippen maakten haar licht in haar hoofd, alsof ze zweefde. Stukje bij beetje schoof ze zijn shirt omhoog en voelde het resultaat van zijn inspanningen. Iet wat verlegen verkende ze zijn torso en eindigde bij zijn hals om hem liefdevol te kussen. Ze had dit nog nooit met een jongen gedaan, maar ze leek toch te weten wat ze moest doen.

In een gemakkelijke beweging had hij zijn shirt uitgetrokken en trok haar weer tegen hem aan. Met geïntrigeerde blik volgde hij haar handelingen en voelde hoe zijn lichaam met opwinding reageerde op haar handen. Hij gromde zacht tegen haar lippen aan en keek haar toen aan. 'Wat je toch allemaal met mij doet...' fluisterde hij zacht en kuste haar lippen weer. Zijn hand trok ook het andere bandje van haar jurk over haar schouder.

Sophie voelde hoe het andere bandje langs haar schouder naar beneden hing en met twijfel in haar ogen keek ze Hayden aan. Het was allemaal zo normaal en ze leek het zo gewend, maar ze had dit nog nooit gedaan. 'Hayden-' fluisterde ze tegen zijn lippen terwijl ze haar jurk naar beneden voelde zakken. Misschien leek het wel alsof ze alleen deze dag samen zouden hebben, maar Sophie was er van overtuigd dat ze er meer zouden hebben. Langzaam trok ze haar jurk op en streek de bandjes terug over haar schouders.

Hij zuchtte toen ze haar jurk weer omhoog trok en legde zijn handen achter zijn hoofd, om zo in de kussens te leunen. 'Het maakt niets uit,' mompelde hij, de teleurstelling in zijn stem niet verhullend. Hij pakte zijn shirt weer op en trok deze aan. 'Misschien is het maar beter als we de rondleiding voort zetten,' zuchtte hij en stond op van bed, terwijl hij zijn hand naar haar uit stak. 'Ga je mee?'

Schuldbewust keek Sophie naar Hayden. Haar hoofd was warm en rood en beschaamd streek ze haar haar opnieuw glad om het in een staart bij elkaar te binden. 'Het spijt me.' zei ze zacht toen ze van hem afkroop en het bed afstapte. Ze had hier alleen echt niet mee door kunnen gaan. Ze voelde zich niet haarzelf toen ze zo innig met Hayden was, dus ze wist niet zeker of ze het wel echt al wilde. 'Ja, oke.' Ze pakte zijn hand met een glimlach vast.

Toen ze zo glimlachte naar hem, wist hij dat hij niet boos kon blijven. Al snel glimlachte hij ook en drukte een kus op haar lippen. 'Het is echt niet erg, Sophie,' murmelde hij en nam haar weer mee naar beneden. 'Anders koken we eerst, oké? Want werkelijk, ik barst van de honger.' Hij grinnikte en ging zelf op het aanrecht zitten. 'Heb jij ideeën? Meestal bestel ik altijd wat te eten.'

Sophie hield zijn gezicht scherp in de gaten en was blij te zien dat de teleurstelling langzamerhand verdween. Opgewekt lachte ze terug en liep achter hem aan naar beneden. 'Oke! Ik zet wel wat in elkaar met wat je in huis hebt.' Lukraak trok ze kastjes en lades open en verzamelde ze de ingrediënten die ze wel zou kunnen gebruiken. Juist het koken zonder recept en zonder ideeën vond ze geweldig. Ze was graag creatief bezig met eten. Terwijl ze rondliep neuriede ze een vrolijk deuntje en wierp ze zo nu en dan een blik op Hayden.