Het huis van Percy en Rhine

Ze lagen zo een tijdje, terwijl Rhine zich steeds beroerder begon te voelen. De weeën begonnen ondragelijk te worden en soms liet ze kreten van pijn gaan. Haar handen knepen in het shirt van Percy, terwijl ze haar hoofd tegen zijn nek verborg. 'Het doet zo'n pijn,' snikte ze met tranen van wanhoop. Ze wou dat dit allemaal zo snel mogelijk voorbij was.

- dramatic pregnancy xd -

Percy had geen idee wat hij precies kon doen om haar gerust te stellen. Hij had wel wat dingen gelezen, maar niets leek echt toepasbaar te zijn. 'Stt,' suste hij haar zachtjes en wreef over haar rug heen. 'Het is het allemaal waard, straks heb je een prachtige kleine jongen in je handen, daar doe je het voor.' zei hij tegen haar en glimlachte kort bij dat idee.

Al haar adem werd uit haar geslagen toen er een steek van pijn door haar heen trok. 'Ik weet het, ik weet het,' snikte ze en probeerde recht op te zitten. Haar handen klauwde in de kussens en opnieuw trok haar lichaam samen door de pijn. 'Kan je alsjeblieft het ziekenhuis bellen?' smeekte ze nu zo ongeveer en gleed met haar handen door haar haren, die nat waren van het zweet.

Percy knikte. 'Ja, ja natuurlijk,' zei hij tegen haar terwijl hij de telefoon pakte, maar wel naast haar bleef zitten. Toen hij het telefoontje had gepleegd keek hij haar kort aan. 'Ze komen eraan,' zei hij met een voorzichtige glimlach en streek door haar haren heen. 'Ik pak wel even een koud washandje voor je,' zei hij en liep naar de badkamer toe.

'Oké gelukkig,' zei ze opgelucht en legde haar hoofd weer tegen het kussen aan. Even keek ze angstig hoe hij weg liep en plukte zenuwachtig aan de dekens. Ze hield er niet van als hij weg was, al waren het maar paar minuten. Opeens voelde ze iets nattigs en keek ze geschrokken onder de dekens. Het kwam uit haar. Haar vruchtvlies was gebroken. Ze slikte moeizaam en wachtte in stilte tot Percy terug zou komen.